مـَجـآزــــے هـَستـیـد

امـّا בلـمـآטּ مـَجـآزـــے نـیـسـت

“مـیـشـڪَـنـَב”

مـوآظـِب تـآیـپ ڪـَرבَنـتـآטּ بـآشـیـב . .

مخـاطبــ خـآصــ مـטּ بـہ سـاבگـے یکــ لبخـنــב رهـایمـ کــرב…

“او” رفـتـــ…

و مــنـــ عـاشـقـانــہ هـاے بـے مخـاطبـمـ را بـہ حـراجــ

گـذاشـتـــہ امــ

لــــــــحظـہ هآے ســــکوتم

پـــــر هیآهــــــــــو ترین دقــــایق زنـدگیم هســتنــــ

مــــــملو از آنــــــچـــہ مــــےخوآهم بـــــــــــــــگویم

و
نــــــــــــمـےگـــــویم

از دل نوشته هایم ساده نگـــذر

ـــــــــــــ بــــه یــــاد داشــــته بـــاش

ایـن « دل نــوشــته » هــــا را

ـــــــــــــ یــــک « دل » نوشـــته …!

خیانت را معلم به ما یاد داد

همان وقتهایی که میگفت جای خالی را پر کنید…

چـه غــم انگــــیـز اسـت ســرنــوشـتِ مــاهــیِ کــوچــک ..

وقتــی ،

بــه هــوایِ جُــفتِ خــود بــه اقــــیـانــوس مــی زنــــد ..

و نهــــــنگ هــــا ..

عــاشقَـش مــی شـــونـــــد !

ڪوچڪ ڪه بوבم!^!

ڪشتی هایم ڪه ^غرق مے ـشـב

سریع برګے از בفتر ^مشقم مے ڪنـבم و בوباره یڪی عین آن را _{مے ساختم}

حالا. . .

ولی روزهاست ڪه ^{ڪشتے هایم} غرق شـבه و

تنها בرحسرت آنم ڪه چرا בیگر دفتر مشقے ^نـבارم..!!

بی احساس و بی عاطفه بودن ، انسان را از واقعیت دور میکند

امیر احساسات باشیم ، نه اسیر آن . . .

من نشانی از تو ندارم ولی نشانیم را برای تو مینویسم :

در عصر های انتظار به حوالی بی کسی قدم گذار …

خیابان غربت را بیدا کن …

وارد کوجه تنهایی شو …

بـه چـشـمـهـایـت بگــو . . .

نـگـاهـم نـڪـنـنـد …

بـگـو وقـتـے خـیـره ات مـے شـوم

سرشـاטּ بـه ڪـار خـودشـاטּ بـاشـد . . . !

نـه ڪـه فـڪـر ڪـنـے خـجـالـت مـے ڪـشـم هـا . . .

نـه !

حـواسـم نـیـسـت . . . عـاشـقـت مـی شـوم…!!!