آموخته ام که خدا عشق است

و عشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامید می شوم

خدا با اتمام عظمتش

عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوار شوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدا برایم بهترش را درنظر گرفته

آموخته ام که زندگی دشوار است

ولی من از او سخت ترم…

من باران اشکهایم را در ابر چشمانم پنهان میکنم

و با لبخند پوچی به نشانه تایید سر تکان می دهم

اما خودم میدانم که هر گاه درون خود را میکاوم

به یک غم بزرگ میرسم و آن غم نبودن

((((***توســــــــــــــــ♥♥ــــــــــــــــــــت***))))

” هیچ گاه “

به خاطر ” هیچ کس “

دست از ” ارزشهایت ” نکش

چون … زمانی که آن فرد از تو دست بکشد

تو می مانی و یک ” منِ ” بی ارزش

همیشه شعرهای مرا

با لهجه ی گل ها شنیده ای

حالا از کدام باغچه

قافیه بدزدم

وقتی نفس هایم

نفس هایت را کم می آورد

گاهی باید احساس نکنی، تا احساست کنند!
گاهی باید کسی باشی که نیستی، تا کسی که بودی باشی!
گاهی باید چشم ها را بست، تا تو را ببینند!
گاهی باید خوابید، تا شاید بیدارت کنند!
گاهی باید رفت، تا بودنت احساس شود…

دلتنگــی هایــــَم را زیر بغـل زده اَم
نشسته اَم در انتظار ِ روز های ِ مبـادا
سهم ِ من از تــو
همـین دلتنگـی ها ییست
که بی دعوت می آینـد
و
خیال ِ رفتن نـدارند…

از دیدن بعضی صحنه ها

نه حق داری داد بزنی

نه حق داری گله کنی !
.
چون دیگه به تو “هیچ ربطی” نداره
.
بادیدن بعضی صحنه ها فقط خرد می شی !

خــدایا من دلم قرصه‏ ؛ کسی غیر از تو با من نیست

 کسی اینجا نمیبینه که دنیا زیر چشماته

 یه عمره یادمون رفته زمین دار مکافاته

فراموشم شده گاهی که این پایین چه ها کردم

 که روزی باید از اینجا بازم پیش تو برگردم

 خــدایا وقت برگشتن یه کم با من دارا کن

 شنیدم گرم آغوشت اگه میشه منم جاکن

کوچیک تر که بودم فکر می کردم بارون اشک خداست

ولی مگه خدا هم گریه می کنه؟!چرا باید دل خدا بگیره!!!!

دوست داشتم زیر بارون قدم بزنم تا بوی خدا رو حس کنم

اشک خدا را تو یه کاسه جمع کنم

تا هر وقت دلم گرفت کمی بنوشم تا پاک و آسمانی شوم!

آسمان که خاکستری می شد دل منم ابری می شد

حس میکردم که آدما دل خدا رو شکستند

و یا از یاد خدا غافل شدند همه می گفتند باران رحمت خداست

ولی حس کودکانه من می گفت:

خدا دلش از دست آدما گرفته

شاید آنروز که سهراب نوشت :

تا شقایق هست زندگی باید کرد  ؛

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

باید اینگونه نوشت:

چه شقایق باشی چه گل میخک و یاس

زندگی ‏ اجباریست ‏