زبانم را نمیدانی , نگاهم رانمیبینی
زاشکم بی خبر ماندی و آهم را نمیبینی …

سخنها خفته در چشمم نگاهم صد زبان دارد
چرا ای بی وفا طرز نگاهم را نمیبینی
نگاهم همچون عشقه تو روی از من چه پوشانی
مگر ای ماه چشم بی گناهم را نمیبینی
سیه چشمان من.روی و موی سفیدم را نگاهی کن
مگر در چشم من روی سیاهم را نمیبینی
چرا یکدم کنار من نمی مانی؟

چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهاییست
ببین مرگ مرا در خویش که مرگ من تماشاییست
مرا در اوج میخواهی تماشا کن تماشا کن
دوروغین بودم از دیروز مرا امروز تماشا کن …

ﻧﻪ ﺣﻮﺻﻠـــﻪ ﯼ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺩﺍﺷﺘــﻦ ﺩﺍﺭﻡ
ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫـــــــﻢ ﮐﺴـﯽ ﺩﻭﺳﺘـــــــــﻢ ﺩﺍﺷﺘـﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﺳـــــَــــﺮﺩﻡ
ﻣﺜـﻞ ﺩی
ﻣﺜـﻞ ﺑﻬﻤـــﻦ
ﻣﺜـﻞ ﺍﺳﻔﻨــــــﺪ
ﻣﺜـﻞ ﺯﻣﺴﺘــــــــﺎﻥ
ﺍﺣﺴــــــﺎﺳـﻢ ﯾـﺦ ﺯﺩﻩ
ﺁﺭﺯﻭﻫـــــــــﺎﯾـﻢ ﻗﻨﺪﯾــــﻞ ﺑﺴﺘــﻪ
ﺍﻣﯿــــــﺪﻡ ﺯﯾــﺮ ﺑﻬﻤــﻦ ِ ﺳــﺮﺩ ِ ﺍﺣﺴــﺎﺳﺎﺗﻢ ﺩﻓــــــــﻦ ﺷـﺪﻩ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻣـــــﺪنی ﺩﻝ ﺧﻮﺷــﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘـــــنی ﻏﻤﮕﯿــن
ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﭘــُﺮ ﺍﺯ ﺳﮑـــــــــﻮﺗـﻢ

دلت که گرفته باشد …

شادترین آهنگها روضه خوانی میکنند …

شلوغ ترین مکانها ، تنهاییت را به رخت میکشند …

و شادترین روزها برای تو غمگین ترین روزهاست …

دلت که گرفته باشد ، نغض میشود همه قانونها …

داشتم به چشمانت فکر میکردم که دیدم با نفس هایم شیشه ی پنجره ی قطار را بخار گرفته…

با انگشتم روی پنجره اش، دو نقطه روی هم کشیدم و یک پرانتز بسته و زیرش نوشتم :

بــه راســتــی..

پــایــانــی از ایــن تـــراژدیــکــــ تـر …

تـو راهـتـــ را بــگــیـری و بــروی..

مــن راهـــم را بگـیـرم و بــروم..

آنـچــنــان کــه حــتــی چــیــزی بــاقــی نــمـانـد..

برای عـبــرتــــ دیگران..

وَقـتیـــ کِنـــارَمیـــ ـــ ،

جــــایــیـــــ بـَــــرای ِ هیــچ شِتـابـیـــ ـــ نـیستـ ـــ ..

مَقـصَـــــد ،

هَمـــــینـــ حُضـــ ـــور ِ مـَــــن و تـُـــوسـتـــــــ

به بعضیا باید گفت هی فلانی …

نردبان هوس را بردار و از اینجا برو …

با این چیز ها قدت به عشق نمیرسد …

عشق بال میخواد که تو نداری …

برگرد…

برگرد به آغوشم

بهار تن ِ من

به پاییزهای برگ ریز و سرد

شب هایم می گذرد

بدون اینکـــه

دلم هوای آغوشت را داشته باشد

آغوشت ارزانی دیگران

من مهمان

پاهای بغل کرده ام هستم

و این آرامشم را حتی

با تو عـــوض نمی کنم